Ik wens je een gezond nieuwjaar.....

Hoe cliché is dit? Gelukkig Nieuwjaar! Elke jaar weer, na de klok van twaalf begint het..... Die standaard zin, die je er tegen 'Jan en alleman' uitgooit. Hup, op de automatische piloot. Het is een traditie die erbij hoort, gezellig, omdat we het zó op deze manier altijd doen. Hoe mooi zou het zijn om er nèt iets meer mee te doen. Een paar woorden extra, waardoor je wens persoonlijker wordt, in plaats van standaard blijft. Noem de voornaam van degene, die je een gelukkig nieuwjaar toewenst. Dat is al ièts, je naam is tenslotte een persoonlijk woord, naast die twee standaard woorden. Wie durft?

Natuurlijk wens ik niemand een ongelukkig en ongezond nieuwjaar toe. Maar in hoeverre kan iemand iets beïnvloeden die je een hand geeft en twee woorden roept? Waarschijnlijk heb je er zelf het meeste invloed op! Als je niet gezond bent, ben je meestal ook niet zo gelukkig. Als je wel gezond bent, heb je meer kans om gelukkig te zijn. Wil je zoveel mogelijk kans hebben op een goede gezondheid, dan moet je hier zelf ook wat aan willen doen. Het begint vaak bij de goede voornemens op 1 januari. Een stukje bewustwording, even in de spiegel naar jezelf kijken, is altijd goed. En dan komt het plan van aanpak. Misschien ligt het nog wel in de lade van vorig jaar, want 84% van de goede voornemens zitten daarin, blijkt. Ook blijkt dat we teveel willen. We willen alles rigoureus omgooien, en dat geeft meestal teleurstellingen op een paar die-hards die dit wel kunnen, na. Dus wees niet te streng voor jezelf.

Om een brug te slaan naar onze tomaten, heb ik wat onderzoek gedaan;

Groente is ongeveer het enige, op water na, waar niets ongezonds over geschreven is of kan worden. Gelukkig zitten we als tuinbouw in de goede hoek. Wat een goed nieuws! Alleen zijn we niet zo goed in het overbrengen van deze 'blijde boodschap'. En de leveranciers uit de ongezonde hoek zijn dat nou net wèl! Terwijl ze helemaal geen blijde boodschap hebben..... Een goed voornemen voor de tuinbouw. 

Maar goed, de conclusie voor een gezond voedingspatroon blijkt dus; eet geen bewerkt of rood vlees en zeker niet teveel, drink geen alcohol, geen frisdranken, geen zoete drankjes, eet zeker geen snoep of koekjes, geen melkproducten, eet ook geen brood, aardappelen, pasta of andere ongezonde koolhydraten, en zeker geen suiker, verzadigde vetten en zout, geen chips, geen vruchtensappen, geen energydrankjes, geen kant-en-klare producten, geen fastfood, geen vette sauzen, allemaal fout, fout, fout....

Oefff, wat moet je dan? Alleen groenten, net als 'Flappie'? Die heeft het hiermee ook niet gered..... Ik denk dat het gaat om een balans. Het leven hoeft niet altijd gezond en onder controle te zijn. Geniet ervan! Wees wel zuinig op je lichaam, want je krijgt er spijt van als je dit niet doet. Een stukje bewustwording is goed. Je voelt je beter als je gezonder eet. Dat maakt je een gelukkiger mens in het nieuwe jaar! Want dat wens ik je......

 

Kom in de Kas, een feest voor consumenten?

Echter ze komen bedrogen uit………. Want alle mooie producten die ze daar zien en proeven, zijn in de winkels niet te vinden!

Zaterdagmiddag heb ik met m’n dochter Teuni (10) in de ‘tomatenstand’ gestaan bij Kom in de Kas Westland. Wat een enthousiaste mensen. Het was echt een feestje om hier te staan. Ze stonden op bepaalde momenten gewoon in rijen van 50 te wachten om de soorten tomaten te mogen proeven. Voor mijn gevoel, willen ze allemaal graag, maar kunnen ze niet.

We hebben in de tuinbouw onze mond vol van ‘gezonder eten, meer groenten, Hollandse producten’, maar de consument geeft aan dat ze niet weten waar ze wat kunnen vinden….. Er gaat dus iets mis, want we hebben het als tuinbouw Nederland heel druk met campagnes, promotie, beurzen, folders, etc. maar de ontvanger ontvangt het niet, omdat zij andere behoeften hebben. Ze willen vinden wat ze zoeken.

Als ze op zo’n evenement als Kom in de Kas iets proeven en lekker vinden, dan willen ze het kopen. Zo werkt dat! Dat wil jij toch ook als je bij de bakker iets mag proeven? En dan moeten we als standbemanning vertellen dat dat niet kan. Dan zie je een teleurgestelde blik, maar de consument geeft niet op en vraagt, waar ze het dan wèl kunnen kopen? En dat weten we dus met z’n allen niet. Want er zijn heel veel soorten tomaten, wel duizend rassen en er komen er alleen maar meer bij. In het segment kleine tomaten zijn er al vele verschillende kleuren, vormen, rassen, smaken dus als een consument er één gevonden heeft die lekker is, wil hij die kopen! De portemonnee gaat al open, maar daar gaat het mis. Want deze soorten kon je afgelopen weekend niet in de tomatenstand en in de algemene verkoopstand van Kom in de Kas kopen. In de supermarkt dan? Misschien. Maar hoe herken je het soort wat je net geproefd hebt? Hoe heet dat soort? Het is te moeilijk, te lastig. Met als gevolg teleurgestelde consumenten die met weemoed terugdenken aan dat lekkere tomaatje wat ze hebben geproefd, maar niet meer kunnen vinden……

Dit geldt trouwens ook voor bloemen. De mooiste soorten staan tentoongesteld op evenementen als Kom in de Kas. Maar als ze deze bloemen willen kopen, weten ze niet waar!

 

Wat liggen er nog een kansen en mogelijkheden. Echter dit moet gezamenlijk opgepakt worden en we moeten goed onderzoeken waar de consument behoefte aan heeft, want met lukraak zenden alleen, komen we er niet. Dan kopen ze onze producten niet genoeg of toevallig. En betalen ze er niet voor wat ze eigenlijk waard zijn!

 

Wanneer ben je te ziek om niet te gaan werken?

Een ziekte of klacht kan iedereen overkomen, daar kun je niks aan doen, echter verzuim is wel een keuze van degene die het overkomt. Als ik ’s-ochtends hoofdpijn heb, kan ik kiezen wat ik doe, neem ik een paracetamol en ga ik naar m’n werk of blijf ik die dag thuis…..

Verzuim is een optelsom van de keuzes van alle mensen die erbij betrokken zijn dus de medewerkers, leidinggevenden en de organisatie maken. De gevolgen van deze keuzes geven een reactie op het handelen van alle betrokkenen.

Als mensen zich veel ziek melden, heeft dit dus invloed op het handelen van de werkgever. Door de huidige wetgeving rondom ziekteverzuim in combinatie met de WWZ (die nu onder vuur ligt) is dit desastreus voor de zekerheid die werknemers zo graag willen. Asscher heeft niet vaak gelijk, naar mijn mening, maar in 1 ding heeft hij wel gelijk, moet ik toegeven. De wetgeving rondom verantwoordelijkheid bij ziekte van een werknemer heeft niks met de WWZ te maken, want deze was er al. Echter in combinatie, blijkt de werknemer zeker de dupe.

Een werkgever blijft in totaal 104 weken (!) verantwoordelijk voor ziekte van een werknemer. Zelfs als een werknemer na afloop dienstverband zich binnen 28 dagen ziek meldt, ‘hangt’ de werkgever. Want hoe interessant kan het zijn voor werknemers die de grenzen op zoeken van ons sociale systeem en niet van goede wil zijn, om hier gebruik van te maken? Ziekmelden kan financieel meer zekerheid geven dan gezond uit dienst gaan en een nieuwe baan te moeten zoeken….

En wat met de uitkomst van het onderzoek wat dit weekend gepubliceerd werd, dat de helft van de mensen die ziek thuis zitten, medisch gezien niks.

Ik vraag me af waar de verantwoordelijkheid van de werknemer blijft in dit verhaal? Onder de noemer van ‘onze participatiemaatschappij’ zoals onze koning dit noemde. Moet een werknemer er ook niet voor zorgen dat hij duurzaam inzetbaar is en blijft? Dat een werkgever waar je als werknemer een contract mee aangegaan bent, tevreden is over je functioneren, op je kan rekenen? Dat je terug kunt kijken op een arbeidsverleden waar je trots op bent? Dat je niet meegewerkt hebt aan de veranderende houding van de werkgever tov zekerheid voor de werknemer? Dat je beiden werkt aan een ‘goed huwelijk’…… Want hoe normaal vinden wij het in Nederland dat de werkgever ‘gewoon’ alles betaalt als er iets gebeurt, waardoor je niet kunt werken. Zelfs als het gaat om iets wat je zelf had kunnen voorkomen. Als je het neutraal bekijkt, is dit best raar. Een zieke werknemer kost een werkgever tussen de 200 en 400 euro per dag! En wat kost het een werknemer? Nul euro, terwijl 50 % dus ook nog eens medisch niet ziek is…….

Daarom hoop ik op hervorming van bepaalde systemen, waardoor de verantwoordelijkheden eerlijker worden verdeeld en de werkgevers hierdoor de werknemers meer zekerheid durven bieden. Dit kan niet anders dan een win-win situatie worden!

-- voor de goede orde; dit artikel gaat niet over ècht zieke mensen die er ècht niets aan kunnen doen --

Welke mensen willen een baan?

Als het bedrijf waar ik werk, de reacties ontvangt op een vacature, besef ik hoe triest de arbeidsmarkt in elkaar zit. Het kost handen vol geld om het UWV ervoor te laten zorgen dat mensen een passende baan vinden. Kosten noch moeite worden gespaard.

En veel mensen blijken heel veel moeite te doen, vacatures te zoeken, waarbij ze zeker weten dat ze niet aangenomen worden.......

Op de één of andere manier is ook onze vacature voor terreinmedewerker op onze vestiging Middenmeer terecht gekomen op plaatsen, waar dit soort mensen zoeken. Het is namelijk belangrijk dat onze toekomstige terreinmedewerker in een straal van 15 kilometer vanaf het werk woont in verband met calamiteiten door weersomstandigheden bijvoorbeeld. Als het ooit nog eens zou gaan sneeuwen, moeten onze mensen veilig naar de ingang kunnen lopen.

Als bijvoorbeeld Achmed uit Culemborg (133 km verder) dan schrijft dat hij graag werk zoekt op onze school, omdat hij zo goed is om in teamverband te werken als conciërge, terwijl onze terreinbeheerder zelfstandig moet kunnen werken, dan ben ik teleurgesteld.

Ook Petra uit Rotterdam is geïnteresseerd in een functie als bedrijfsleider in Middenmeer, ze doceerde kunstgeschiedenis tot voor kort en zocht een andere uitdaging en dit leek haar wel wat..... De groene vingers, ervaring, besef en interesse waren ver te zoeken. Maar wel weer een verplichte sollicitatie op het lijstje! En zo hadden we nog vele reacties.

Zo houden we elkaar aardig bezig en voor de gek in Nederland…….. Ik vraag me af wat het UWV hiermee doet? Bekijken zij of er echt serieus is gesolliciteerd?

We worden van werken namelijk allemaal beter, de maatschappij, maar ook mensen zelf.

Doe als potentiele werknemer in ieder geval je best om je te verdiepen in een bedrijf, past het bedrijf bij je, hebben ze een functie die bij je past, etc. Dan heb je een kans! Gelukkig hebben we ook échte sollicitaties ontvangen waar we nu mee aan de slag gaan.

Ik vind het super dat er bij ons bedrijf mensen werken die uit een uitkeringspositie komen en graag willen werken. Respect.

(namen zijn gefingeerd)

 

 

Wat wilde jij later worden?

Deze week was ik bij Westland on Stage namens CombiVliet, het jaarlijkse beroepenfeest om alle VMBO-ers uit de tweede klas kennis te laten maken met de beroepen in vooral het Westland. Veel bedrijven waren vertegenwoordigd en stonden vol verwachting op 'onze toekomst' te wachten, zoals burgemeester Sjaak van der Tak het zo mooi verwoordde.

In gedachten ging ik terug naar mijn 'eigen ik' als 13/14-jarige.... Ik wist nog niet wat ik wilde worden, maar wist wel dat ik niet op een duf kantoor wilde zitten heel de dag. Dierenarts of schoonheidsspecialiste leek me wel wat. De eerste viel af omdat dieren je als dierenarts helemaal niet leuk vinden en schoonheidsspecialiste verdween van m'n lijstje door onbekende oorzaak. Maar het is ook belangrijk om te weten wat je niet wilt, toch?

Op de HAVO wist iedereen welke richting het leven op ging, en ik niet. Daar werd ik onzeker van, dat weet ik nog wel. Het leek of ik m'n leven vergooide doordat ik het niet wist..... M'n vader zei, ga maar naar Schoevers, dat is een goede basisopleiding. En zo geschiedde. Geen slechte keus, want ik kon alle kanten op. 

Natuurlijk kwam ik hierdoor wel op kantoor wat ik juist niet wilde toen ik tiener was. Maar zo snel kan iets veranderen, omdat je als tiener/puber eigenlijk geen benul hebt van iets wat bij je past. En dan zag ik vandaag ook! De 900 kinderen kwamen met veel bombarie binnen, een beetje onwennig natuurlijk, want al die mensen van die bedrijven staan gulzig te kijken langs die rode loper. Daar loop je dan, met je beugeltje, onzeker, een paar puistjes, giechelend, met de opdracht om drie matches te maken met die mensen van die bedrijven.

Maar het ging ze goed af! Ik heb mezelf de vraag gesteld wat ik zou doen? Mijn doel zou zijn, leuke afspraken maken voor iets wat leuk lijkt. Paardentrainer is voor elke jongedame natuurlijk geweldig. Dat dit meer hobby is dan dat ik er later een boterham mee zou kunnen verdienen, dat zou mij niet echt boeien op zo'n leeftijd. En cameraman bij de plaatselijke omroep, dat is ook cool. Dat dat merendeels vrijwilligerswerk is bij de regionale omroep, tja, daar denk je toch ook niet bij na! Of vlechten maken bij de kapper, dat is ook altijd leuk.

De functies bij tuinbouwbedrijven zouden in ieder geval niet op m'n lijstje staan. Ik werkte in de vakanties en op zaterdag altijd in de tuin en dat wil je toch niet heel je leven doen...... 

Voor communicatie wil je bij een reclamebureau werken, voor techniek bij een installatiebedrijf, voor een administratieve functie bij een accountantskantoor of bank. Want brood haal je bij de bakker en worst bij de slager toch? Dat al deze functies (en nog veel meer) ook bij tuinbouwbedrijven bestaan, weten veel mensen niet. En daar gaat het mis!

Maar hoe kan ik uitleggen aan pubers dat ik ècht een hele leuke functie heb? Ik begrijp hun gedachten namelijk heel goed..... Dat is de uitdaging die wij als tuinbouw hebben, want het is ècht leuk in de tuinbouw, maar dat zie je alleen niet!

 

Wij zijn onderdeel van de Nieuwe schijf van Vijf

Nog nooit is voeding zo ‘hot’ geweest. Je weet van gekkigheid niet meer wat je wel en niet mag eten. Soms lijkt het of je beter niks kan eten, want overal kun je wat van krijgen. Maar niks eten, zal uiteindelijk hetzelfde resultaat geven, daarom is het goed dat het Voedingscentrum met een nieuwe ‘Schijf van Vijf’ komt. Natuurlijk tegen de zere benen van de leveranciers van pillen, drankjes, poedertjes, etc. want die zijn het natuurlijk niet eens met een gevarieerde voeding.

Gelukkig heeft het Voedingscentrum alles uitvoerig onderzocht en kwamen zij tot onderbouwde adviezen. Veel van de adviezen liggen in de lijn der verwachtingen. We hebben inmiddels ondervonden dat overal waar ‘te’ voor staat niet goed is, behalve het woord ‘te-vreden’, maar verder is genoeg, genoeg.

Het mooie van het veranderende voedingspatroon is dat we als tuinbouw ‘goud’ in handen hebben. Wij hebben de oplossing voor veel kwalen en symptomen. Want groenten eten we zowat allemaal nog te weinig. Dat is mooi, zou je zeggen, ‘Wij zijn als tuinbouw klaar om die behoeften in te vullen’. Maar zo werkt het niet helemaal bij ons mensen, want we willen graag zelf bepalen wat ze kopen en eten. We moeten er eerst zelf van overtuigd zijn, dat het een meerwaarde heeft om tomaten te eten in plaats van chips. Nu kunnen wij als tuinbouw natuurlijk 100 x zeggen dat chips niet gezond is en komkommers wel, maar als je nooit ziek bent, geloof je dat toch niet. Het spreekwoord, ‘eerst zien dan geloven’ is hier zeker van toepassing. En dat mag, met alle gevolgen van dien.

Voor wie wel gelooft in gezond eten:

·         Door elke dag voldoende groente en fruit te eten, verklein je het risico op hart- en vaatziekten en bepaalde vormen van kanker

·         Groente en fruit helpen de bloeddruk te verbeteren

·         Groente en fruit bevatten relatief weinig calorieën

·         De vezels uit groente en fruit zorgen voor een voldaan gevoel, helpen je op gewicht te blijven, en zorgen voor een goede stoelgang

Ik sprak een tijd geleden iemand die geen groenten lustte, hij at alleen vlees en aardappelen met heel veel jus en bier, elke dag. Heel soms doperwten uit een potje, maar dat was meer uitzondering dan regel. Groenten zijn voor konijnen, zei hij. Ik ga liever eerder dood en eet alles wat ik lekker vind, dan dat ik ga leven als een konijn….. Tja, wat moet je daarmee. Aan het figuur van de man te zien, was gezond eten en leven ook niet zijn hobby, maar hij wist niet beter. Die grote buik had hij altijd al gehad. Hij weet niet hoeveel lekkerder hij leeft zonder buik. Ook de dokter kon hem niet overtuigen, want dokters wijzen hun patiënten ook steeds meer op gezonde voeding. Mooie ontwikkeling trouwens! Het lijkt op de roker die ooit van een man heeft gehoord die heel z’n leven heeft gerookt en 95 is geworden en zich daar levenslang achter verschuild.

Mensen moeten zelf bewust worden van het feit dat goede voeding bijdraagt aan een gezonder leven. Je bent wat je eet. We kunnen ze dit niet opleggen. Ze moeten dit zelf ondervinden. Maar wij als tuinbouw, zijn er klaar voor!

 

Onze gezondheid gaat voor alles!

Toch? Dat zeggen we wel, maar ons gedrag is hier nog niet naar. We eten te vet, teveel suiker, teveel zouten, teveel vlees en dan nog al die E-nummers die we onopgemerkt naar binnen werken. En niet te spreken over ons rook- en drinkgedrag wat daar nog bovenop komt……

Wat mij is bijgebleven is een citaat wat ik onlangs tegenkwam ‘We geven veel geld uit om ongezond te leven en geven daarna nog meer geld uit om weer gezond te worden’. Dat klinkt vreemd! Ik denk ook dat we op dit gebied in een bewustwordingsfase zitten, een veranderingsfase, omdat het ‘gezond’ leven steeds meer een issue wordt. Straks kunnen we meten wat we nodig hebben per dag aan voedzame stoffen om gezond te blijven. Hoe makkelijk is dat? Geen chemische Multi-vitaminepil die niet werkt, maar gerichte voedingstoffen om ‘gewoon’ gezond te blijven.

Ik was deze week bij een presentatie die Harvest House organiseerde. Daar was Hans Steenbergen die trendwatcher is op gebied van foods en drinks. Hij gaf aan; ‘Het is ergens fout gegaan met ons eetpatroon, we hebben de verkeerde afslag genomen’. Dan vraag ik me af, is het dan echt zo erg? Hij liet aantal beelden zien van mensen die steeds zwaarder worden, eerder overlijden aan allerlei ziekten die als oorzaak slechte voeding hebben. Als je de groeilijn ziet van deze aantallen, dat is schrikbarend hoog.

Maar er is hoop, de wereld is in verandering, dit gaat razendsnel. Je hoopt dat je dit bij kunt houden, maar daar moet je je best voor doen. Iets wat je in eerste instantie raar vindt, is voordat je het weet een trend waar je niet meer omheen kunt. Dus kijk om je heen wat er gebeurt en sta ervoor open. Ook als bedrijf zijnde. De wereld wordt nooit meer zoals nu.

Wij hebben het geluk dat we gezonde producten telen. Mooier kan het eigenlijk niet! Producten die ons gaan helpen gezonder te worden. Want stel je voor dat je hamburgers produceert, dan heb je een grotere uitdaging als je het mij vraagt.

Mensen worden ook blij van gezond eten. Het geeft ze een goed gevoel (ik bedoel, geen schuldgevoel). Dat is toch geweldig dat je van onze producten wèl een goed gevoel krijgt! Wat hebben we dan een mooie toekomst voor ons liggen……….